Hieronder de tekst die we vandaag overhandigden aan onze woordvoerders
28% van de Brusselse bevolking heeft nog nooit het internet gebruikt
40% van de Brusselse werkzoekenden heeft nog nooit het internet gebruikt
60% van de Brusselse laaggeschoolden heeft nog nooit een computer aangeraakt
(cijfers van statbel en welzijnsbarometer)
De digitale kloof is al enkel jaren een actueel thema. De cijfers liegen er dan ook niet om: de informatisering van de maatschappij en de groeiende digitalisering van vele dagdagelijkse toepassingen sluit de facto vele mensen uit. Mensen in een armoedesituatie, ouderen, langdurig werklozen, …, lopen een steeds grotere digitale achterstand op ten aanzien van de rest van de bevolking. En heel wat kinderen missen nu reeds de kansen om de ICT-competenties op te doen die ze later op de arbeidsmarkt nodig zullen hebben.
De statistieken tonen aan dat de digitale kloof in Brussel schrikbarende proporties heeft aangenomen. In een stad waar 1 op 4 onder de armoedegrens leeft en de jeugdwerkloosheid in sommige wijken 40 tot 50% bedraagt, is er nood aan een beleid dat Brusselaars zoveel mogelijk toekomstkansen biedt. Een digitaal kansenbeleid is hierbij onontbeerlijk.
Een beleidsprioriteit van de Vlaamse GemeenschapsCommissie?
De VGC heeft geen digitaal kansenbeleid. Het Stedenfondsprogramma subsidieerde een aantal digitale kansenprojecten: MAKS, ICiTé-project in Jongerencentrum Chicago (ism Imagica) en Nords@ite. Met het nieuwe Stedenfondsprogramma vanaf 2008 zal de VGC deze projecten echter niet meer financieren. Dit betekent meteen dat deze Brusselse overheid haar investering in het digitaliseren van kansengroepen tot zo goed als niets herleidt.
Een digitaal toekomstproject voor Brussel
Als betrokken organisaties willen we echter niet bij de pakken blijven zitten. Het digitaal non-beleid van de VGC kan niet anders dan op een vergetelheid, een misvatting of op een of ander misverstand berusten. Daarom stellen wij de VGC een concreet en ambitieus digitaal toekomstproject voor Brussel voor. Het is voor ons de formulering van een engagement dat wij als sociale organisaties willen opnemen om de Brusselse digitale kloof te dichten. Tegelijkertijd is het ook een oproep aan de VGC naar een verhoogd beleidsengagement.
Een Brussels multimediacentrum met wijkgebonden antennes
Brussel heeft volgens ons nood aan een regionaal multimediacentrum dat werk maakt van het ontwikkelen van ICT-expertise, de ontwikkeling van ICT-opleidingen voor laaggeschoolde Brusselaars en via wijkgebonden antennes werk maakt van multimedia-ateliers en –projecten voor de Brusselse kansengroepen.
Wat we voorstellen is een sociaal economieproject met 3 pijlers:
• de communicatie bevorderen tussen wijkbewoners
• organiseren van opleiding en het verhogen van tewerkstellingskansen
• opzetten van ICT-vormingen en multimediaprojecten voor wijkbewoners
Wat biedt zo’n centrum ?
1. Bezoekers van een multimediacentrum krijgen een steun in de rug in het kader van levenslang en levensbreed leren. ICT technologieën en hun toepassingen lenen zich perfect voor dit kader. Werkzoekenden en laaggeschoolden komen uit hun kot om te leren en krijgen weer voeling met de sociale realiteit en de arbeidswereld. Jongeren die het niet meer zien zitten in de school, krijgen alternatieve leerkansen. Kortom, ICT kan werken aan de laaggeletterdheid die in Brussel een groot probleem vormt.
2. Een wijkgebonden multimediacentrum is drempelverlagend. Alle bewoners kunnen er terecht, van jong tot oud. Mensen van allerlei leeftijden en origine komen er elkaar tegen omdat ze de computer de baas willen zijn. Samen in de computerles zitten geeft een aanzet tot interculturele diversiteit. Cursisten leren elkaar kennen en er worden nieuwe sociale netwerken opgezet ( cfr. Praktijkgids sociale cohesie, Vlaams minderhedencentrum, oktober 2006 waar Maks aan werkte of UVV-info memorandum solidariteit)
3. Een multimediacentrum werkt onderwijsondersteunend. ICT behoren vanaf nu tot de eindtermen van het basisonderwijs. Multimediaprojecten tijdens de schooluren, maar ook in de vrije tijd, bieden de mogelijkheid om kinderen en jongeren op een creatieve manier multimedia te leren kennen en gebruiken.
4. Wanneer we spreken van lokale antennes, zijn WMKJ’s (Werkingen Maatschappelijk Kwetsbare Jongeren) een voor de hand liggende partner. Deze jeugdinitiatieven bereiken wekelijks honderden maatschappelijk kwetsbare kinderen en jongeren. Het creëren van kansen om multimedia te gebruiken buiten de schooluren en het motiverend inspelen op ICT-kennis en -vaardigheden is voor hen een belangrijk doel.
5. De combinatie van sociale economie met tewerkstelling van doelgroepwerknemers is een goedkope en verantwoorde oplossing voor het wegwerken van de digitale kloof in Brussel. Kansengroepen worden er door gevaloriseerd op basis van hun talenten en krijgen tegelijkertijd de kans om hun opgedane kennis over te brengen op anderen.
6. Multimediaprojecten met bewoners bevorderen een participatief beleid met de overheid, leren burgers kritisch nadenken over allerlei maarschappelijke problemen. Het werken aan websites en films rond de wijk bevordert de burgerzin.
7. De ontwikkeling van allerlei creatieve vormen inzake nieuwe technologieën heeft resultaten op verschillende niveau’s:
- individuen krijgen terug zin in leren en scholen zich
- op maatschappelijk en economisch vlak hebben ICT-ontwikkelingen altijd positieve gevolgen (cfr KBS, Belgie on line voorbeeldland Finland)
- het kan een opstap zijn naar beroepskwalificerende opleidingen.
